Wat eerder ‘not done’ was, is nu okay.
Je kunt de deur niet meer uit zonder het onderwerp Corona besproken te hebben, tenzij je geniet van de stilte op straat. Waar men massaal nog in beweging bleef in ‘de eerste golf’ lijkt men zich nu toch echt op te sluiten en zich alleen nog richting supermarkt te bewegen. De sportscholen protesteren niet meer en hebben een aangepast schema waarbij ze nu binnen blijven en manoeuvreren zich niet meer in allerlei bochten om de ‘klant’ te geven wat ze volgens hen verwachtte. We zijn gewend geraakt aan hetgeen wat ons eerder totaal tegenstond en zijn bereid om ons leven anders in te delen. Wat eerder ‘not done’ was, is nu okay.
En dit gebeurt continu in je leven, maar ben je er niet zo bewust van als nu. Denk aan huiselijk geweld, alcoholgebruik, te veel sporten, pesten.. Je stopt emoties weg en je went eraan, zodat je bijna niet meer kunt herinneren dat er een periode was dat het ‘not done’ was. Nu in deze periode ‘doe je het samen’ zegt men, de sociale groepsdruk wordt aardig op je uitgeoefend. En deze blog is niet om reacties te ontvangen van wat men vindt wat te doen, maar wel om je bewust te maken dat er nog meer ‘shit’ is dan alleen Corona en dat het je wakker schud om je er niet continu achter te schuilen.
Sinds 10 dagen zijn de straten leger, de berichten minder en kunnen mensen zich enorm druk maken of de koning wel of niet van een vakantie mag genieten. Wat in mijn oren klinkt; ‘wat ik niet mag, mag ook jij niet’, maar dat terzijde. Wat wellicht vergeten wordt is dat hij een eigen vliegtuig, een eigen huis, dezelfde mensen om zich heen heeft, maar hee.. who cares.. ‘we doen het samen’ toch?! Waar is de authenticiteit en de uniekheid van de mens gebleven? We zijn wellicht gelijkwaardig, maar we zijn toch echt niet gelijk. De koning poept ook, maar grote kans dat dit een ‘gouden’ pot is..
Zo kreeg ik vorige week verschrikkelijk nieuws; de moeder van een vriendin was plotseling overleden aan een hartaanval. Niet aan Corona, maar aan een Hartaanval! Ja, ook dit bestaat nog. Met dit verlies schiet je altijd woorden tekort en zijn kleine gebaren grote gebaren. Zoals een bloemetje en een hele dikke troostende knuffel bij elkaar zien. Totaal niet Corona-proof (voor zover dat überhaupt kan), maar zo waardevol. Hoe je weet of een ander dit kan waarderen? Non-verbale communicatie! Heb je daar wel eens op gelet? En nog iets; de dood hoort nu eenmaal bij het leven, hoe pijnlijk dit ook kan zijn!
En dat fucking oordelen. Stop er gewoon eens mee. Terugkomend op onze koning.. Wellicht is deze beste man op van ellende en had juist dat vakantiehuis van grote betekenis. Opladen om er straks weer te kunnen zijn. Je weet het niet. Ik niet. Jij niet. Alleen hij.
Elk persoon die bij mij aanklopt voor coaching maakt zich druk om wat anderen vinden en tegelijkertijd is er een groot verlangen naar gezien en gehoord worden. Je zou bijna denken als je continu voor een ander bezig bent, dan je juist gezien en gehoord wordt…?! Maar nee.. je gaat continu over je eigen grenzen heen zonder dat je het doorhebt, want je went aan het ‘not done’ en voordat je het in de gaten hebt, zit je in het ‘nieuwe normaal’. Alleen ons lichaam liegt ons niet voor. Hetgeen waar jij naar verlangt zit in jou. Wellicht verstopt, maar het is er zeker. Gisteren kreeg ik nog het mooie bericht van een klant:
“Vanmiddag vrijgekomen en alleen op pad gegaan. Kop koffie bij mijn moeder en nu alleen op een bankje bij het water. Wat een rijkdom. Wat een overgave van mezelf. Lijkt zo simpel, maar het mag van me. Wat heerlijk om te ontdekken en te ont-moeten van mezelf. Een mooie reis tot zo ver. Wat gaat er nog komen?”
In hoeverre ben jij nog bewust van wat jij wilt? Wat naast de Corona Shit heb je ook nog gewoon je Eigen Shit. Die innerlijke strijd, niet weten welke keuzes je moet maken, niet kunnen genieten, je gevangen voelen, je relatie wat niet lekker loopt, die strijd met je puber… Voor je eigen shit ben je zelf verantwoordelijk, want je hebt altijd een deel in het gehele stuk! Wijzen naar een ander is zo gemakkelijk, maar ga jij dan wachten op die ander… Wachtend door het leven gaan en niet de leiding nemen..? Jouw keuze hoor, maar ik zou het wel weten?
Nu ben ik continu op zoek hoe ik de drempel voor jou zo laag mogelijk kan maken en heb ik afgelopen week mijn certificaat behaald om agogisch boksen toe te voegen aan mijn coaching. Bewegen kan een hele mooie tool zijn om uit dat hoofd in dat hart te komen. Om te openen. Ik blijf erbij dat het voor iedereen goed is om zijn hart te luchten, maar wat ik al eerder zei non verbale communicatie zegt soms nog zoveel meer! Door te waarnemen en te voelen, heb ik vaak al snel in de gaten dat er meer is dan jij vertelt.
Heb jij behoefte om je verhaal te delen en jouw shit aan te pakken? Via mijn website maak je super makkelijk contact met mij. De huisstijl is nieuw (bijna klaar met doorvoeren), net als de plek waar vanaf november de gesprekken plaats vinden. Een eigen pand!! Veranderingen zijn spannend, maar ook ontzettend leuk! Als je er zelf iets van maakt tenminste….
Blijf bewust van wat jij wilt in dit leven. Het is jouw leven. Blijf de dingen doen waar jij gelukkig van wordt. Voel in je lijf wat goed voor je is. Je hoofd vertelt namelijk een ander verhaal! Je hart, dat klopt altijd! totdat deze stopt met kloppen…
Jij bent belangrijk en zonder dit besef kun je niet belangrijk zijn voor anderen zoals jij graag wilt.
Geniet van het leven! Met alle shit erin. Je krijg nooit meer shit te verduren dan dat jij aan kunt! Pak het en ‘praat’ het van je af door te praten op de bank of door te boksen!